Wet WGBO voor kinderen
Minderjarigen en de wet WGBO
De Wet Geneeskundige Behandel Overeenkomst zegt hoe wij zorgverleners om moeten gaan met onze patiënten.
Voor kinderen zegt de WGBO het volgende:
Kinderen onder de achttien jaar zijn minderjarig: voor de wet zijn zij niet zelfstandig. Zij staan onder gezag, meestal van hun ouders en anders van een voogd.
De ouders zijn de wettelijk vertegenwoordigers van hun kind en oefenen de rechten van het kind uit.
Daarnaast hebben ouders (of de wettelijke verzorgers van het kind) ook plichten: het verzorgen en opvoeden van hun minderjarige kind èn handelen in het belang van het kind en rekening houden met wat hun kind zelf wil en kan.
Kort gezegd kan geconcludeerd worden dat de WGBO af en toe lastig is voor alle partijen. Er zijn tenslotte meerdere mensen bij betrokken. Als er verschillen van mening zijn ten aanzien van een behandeling moet daarover goed gecommuniceerd worden.
Eén ding staat echter voorop: het belang van het kind. Hoewel de wet uitgaat van vaste leeftijdsgrenzen kan in de praktijk blijken dat een kind van twaalf jaar wijzer voor zijn leeftijd is dan een kind van zestien jaar. Om die reden wordt er altijd rekening gehouden met de wensen en mening van een kind.
Toestemming van de ouders/voogd
Een minderjarig kind heeft voor officiële handelingen, lees behandelingen, toestemming nodig van zijn ouders. Bij handelingen die bij zijn leeftijd passen zal er meestal wel toestemming van de ouders zijn. Een kind van twee jaar zal nog niet zelf kunnen zeggen of schoenen goed passen, een kind van acht jaar kan dat al wel.
In de gezondheidszorg gelden hierop uitzonderingen.
• Tot 12 jaar: Kinderen tot twaalf jaar mogen niet zelf beslissen. Dat doen hun ouders voor hen. Tot twaalf jaar is het kind in de gezondheidszorg dus afhankelijk van de ouders en de hulpverleners.
• Van 12-16 jaar: Bijvoorbeeld voor een medische handeling bij een kind vanaf twaalf jaar is behalve de toestemming van de ouders ook die van het kind zelf nodig.
• Vanaf 16 jaar mogen jongeren zelfstandig over hun medische behandeling beslissen zonder toestemming van hun ouders en ondanks het feit dat ze nog minderjarig zijn. Ouders blijven tot zijn 18e jaar verantwoordelijk voor de financiële consequenties van de behandeling. Hun verplichting om de kosten van verzorging en opvoeding te betalen blijft bestaan totdat hun kind achttien jaar is. Tandheelkundige behandelingen worden tot het kind 18 jaar is echter vergoed uit de basisverzekering. Alleen wanneer er bijzondere behandelingen noodzakelijk zijn wordt daarvoor een behandelplan gemaakt en een machtiging aangevraagd bij de zorgverzekering. De behandelaar mag zonder toestemming van het kind de behandeling die uitgevoerd moet worden dus niet bespreken met de ouders .